Mijmerend dwaal ik door landschappen. Meegevoerd door nieuwsgierigheid naar plekken waar mensen thuis waren. Zoals Finland, het land dat mijn moeder achterliet. Het platteland waar ijle horizonnen mij verleiden tot dromen. De geur van vochtig bos en ingekuild gras mij omringt. Waar dieren van nature lijken te aarden, met een gemak dat ik zelf zou willen. Hier heb ik mijn eigen verlangen naar vrijheid, sereniteit en autonomie ontdekt.
Lang was mijn ratio leidend. Met vooropgezette plannen en verwachtingen ging ik op pad. Langzamerhand leerde ik om los te komen van ‘moeten’. Mijn gevoel kreeg ruimte. Ongeacht of een blij en licht gevoel mij stuurde, of een donker gemoed de overhand nam. Inmiddels is het genoeg om er ‘te zijn’.
Ilona van der Nat, december 2015
Musing, I wander through landscapes, carried along by curiosity to places where people felt at home. Such as Finland, the country which my mother left. The countryside where empty horizons tempt me to dream. Where the fragrance of humid forests and silage surrounds me. Where animals seem to be naturally grounded, with an ease which I long to develop myself. It was here that I discovered my own longing for freedom, serenity and autonomy.
For a long time, my head ruled my heart. I wandered through life with preconceived plans and expectations. Slowly but surely, I learned how to let go of the ‘shoulds’. I started to give free rein to my feelings, whether they were sunny and light or whether storm clouds were gathering in my mind. These days, it is enough to simply ‘be.’
Ilona van der Nat, December 2015